Nawiewnik laminarny

Coraz więcej laboratoriów stawia na uszczelnienie bramki wejściowej do stref czystych. Prysznic powietrzny (air shower) wydaje się prosty, ale jego skuteczność zależy od zgodności z normami i dobrego wdrożenia. Błędy w doborze czy walidacji potrafią zniweczyć wysiłek całego zespołu.

Jakie normy dotyczące air shower obowiązują w laboratorium?

Podstawą są PN-EN ISO 14644-1 (klasyfikacja) i PN-EN ISO 14644-3 (metody badań), wymagania jakościowe branży (GMP/GLP) oraz przepisy BHP i bezpieczeństwa elektrycznego.
Air shower nie ma osobnej normy produktowej. Traktuje się go jako element infrastruktury strefy czystej i procesu wejścia. Kluczowe części ISO to projektowanie i rozruch, eksploatacja oraz metody badań czystości i filtrów. W przemyśle farmaceutycznym odnosi się go do strategii kontroli zanieczyszczeń zgodnej z wytycznymi GMP i aktualnym Aneksie 1.

W laboratoriach badawczych stosuje się zasady GLP i wewnętrzne procedury jakości. Do tego dochodzi zgodność z wymaganiami bezpieczeństwa elektrycznego i kompatybilności elektromagnetycznej oraz oznakowanie zgodności producenta. Wymagania BHP obejmują ergonomię, poziom hałasu i ewakuację.

Jak klasyfikacja czystości powietrza określa wymagania air shower?

Wymagania dla air shower ściśle łączą się z klasyfikacją czystości powietrza w docelowym pomieszczeniu oraz z przyjętą strategią kontroli zanieczyszczeń.
Kabina powietrzna ma ograniczać wniesienie cząstek do strefy o określonej klasie czystości. Dla wyższych klas ISO (na przykład ISO 5–6) oczekuje się skuteczniejszego zdmuchiwania, stabilniejszych blokad drzwi i ściślejszego nadzoru. Dla ISO 7–8 wymagania bywają łagodniejsze, lecz nadal istotne dla powtarzalności procesu. Powietrze nawiewane z air shower powinno być filtrowane przez HEPA i nie może pogarszać klasy pomieszczenia, do którego następuje wejście. Długość cyklu i natężenie strumienia dobiera się do klasy docelowej oraz częstotliwości wejść.

Jakie parametry filtracji i HEPA powinny spełniać urządzenia?

Urządzenia air shower powinny spełniać określone parametry filtracji, dla których standardem są filtry HEPA klasy H13 lub H14 oraz skuteczne przedsączanie z testem integralności zgodnym z normą.
Przyjmuje się HEPA H13 lub H14 zgodnie z ISO 29463 albo EN 1822. Filtry H13 i H14 zapewniają skuteczność odpowiednio ≥99,95% i ≥99,995% względem MPPS zgodnie z EN 1822 lub ISO 29463. Przed nimi montuje się filtr wstępny zgodny z ISO 16890, aby wydłużyć żywotność HEPA. Przeprowadzić skaning integralności filtrów metodą MPPS zgodnie z EN 1822 oraz udokumentować wyniki, w tym raport z pomiarów szczelności obudów. Warto monitorować spadek ciśnienia na filtrach, co ułatwia planowanie wymian. Materiały uszczelniające powinny być niepylące i odporne na środki czyszczące.

Jakie wymogi dotyczą przepływu powietrza i prędkości strumienia?

Wymogi dotyczące przepływu powietrza w air shower koncentrują się na ukierunkowanych strumieniach o wysokiej prędkości oraz odpowiednio dobranym czasie cyklu, co umożliwia skuteczne zdmuchnięcie cząstek z odzieży.
W praktyce branżowej prędkość z dysz wynosi zwykle 18–22 m/s, a cykl trwa zazwyczaj 15–30 sekund. Rozstaw i kąt dysz muszą pokrywać całą sylwetkę. Przydatna jest regulacja kierunku i prędkości, aby dopasować ustawienia do odzieży i profilu użytkowników. Obieg powietrza jest zamknięty i recyrkulacyjny, a po zakończeniu cyklu następuje krótka pauza, która pozwala na uspokojenie cząstek. Dobrą praktyką jest wizualizacja przepływu dymem podczas odbioru. Zwraca się uwagę na równomierność oddziaływania i brak martwych stref. Poziom hałasu powinien mieścić się w wymaganiach BHP.

Jakie zabezpieczenia drzwi i systemy blokad są niezbędne?

Kluczowe zabezpieczenia drzwi air shower obejmują blokadę wzajemną, możliwość bezpiecznego wyjścia awaryjnego oraz integrację z ogólnymi systemami bezpieczeństwa obiektu.
Drzwi nie mogą się otworzyć jednocześnie. System blokad steruje kolejnością wejścia i wyjścia oraz czasem cyklu. Powinno być dostępne awaryjne zwolnienie blokady od wewnątrz. W razie sygnału pożarowego blokada przechodzi w stan bezpieczny zgodnie z procedurą ewakuacji. Stosuje się czujniki obecności i kontroli zamknięcia, a także sygnalizację świetlną i dźwiękową. Integracja z kontrolą dostępu i rejestracją zdarzeń ułatwia audyt. Uszczelki drzwi powinny być łatwe do czyszczenia i wymiany.

Jakie materiały i konstrukcja ułatwiają utrzymanie czystości?

Materiały i konstrukcja air shower mają kluczowe znaczenie dla utrzymania czystości, dlatego najlepiej sprawdzają się gładkie, niepylące powierzchnie ze stali nierdzewnej oraz budowa pozbawiona szczelin i ostrych krawędzi.
Powszechnie stosuje się stal nierdzewną AISI 304 lub 316. Sprawdza się zabudowa z zaokrąglonymi narożnikami i maskowanymi łączeniami. Okna inspekcyjne powinny być wklejane na równo z powierzchnią. Wnętrze nie może mieć kieszeni, gdzie gromadzą się cząstki. Warto przewidzieć wykończenia odporne na środki myjące i dezynfekcyjne. W środowiskach wrażliwych na ładunki statyczne pomocne są jonizatory. Elementy elektryczne powinny mieć odpowiedni stopień ochrony IP. Oświetlenie LED poprawia widoczność kontroli odzieży.

Jak przeprowadzać kwalifikacje, walidację i testy wydajności?

Kwalifikacja, walidacja i testy wydajności air shower wymagają zastosowania cyklu DQ, IQ, OQ i PQ zgodnie z PN-EN ISO 14644-3 oraz wewnętrznymi procedurami jakości.
Kwalifikacja projektowa potwierdza, że specyfikacja spełnia wymagania użytkownika. IQ sprawdza instalację i dokumentację. OQ weryfikuje parametry pracy. PQ dowodzi skuteczności w rutynie. W testach wykorzystuje się liczniki cząstek, pomiary prędkości, badanie integralności filtrów oraz próby funkcjonalne. Odniesienie: PN-EN ISO 14644; kryteria akceptacji PQ (limity liczby cząstek i procedury pomiarowe) należy określić zgodnie z wymaganiami klasy ISO docelowego pomieszczenia.

Często wykonuje się:

  • pomiary prędkości strumieni z dysz i równomierności pokrycia
  • test integralności filtrów HEPA oraz szczelności obudów
  • liczenie cząstek wewnątrz kabiny „at rest” i po cyklu
  • wizualizację dymem dla wykrycia martwych stref
  • próby działania blokad drzwi, alarmów i przycisków awaryjnych
  • weryfikację hałasu i oświetlenia w kontekście BHP

W środowiskach regulowanych uwzględnia się analizę ryzyka, strategię kontroli zanieczyszczeń oraz pełną ścieżkę dokumentacyjną.

Jak często wykonywać przeglądy i dokumentować serwis urządzenia?

Częstotliwość przeglądów i dokumentowania serwisu urządzenia zależy od ryzyka procesowego oraz zaleceń producenta, przy czym krytyczne funkcje sprawdza się cyklicznie i po każdej ingerencji.
Dobrym zwyczajem jest coroczna rekwalifikacja kluczowych parametrów, w tym integralności HEPA. Przedsącz wymienia się zgodnie z odczytem spadku ciśnienia lub po osiągnięciu limitu eksploatacji. Kalibrację czujników, mierników prędkości i systemów sterowania planuje się regularnie. Po pracach serwisowych wykonuje się testy przywracające. Warto prowadzić:

  • dziennik przeglądów i napraw
  • karty filtrów z historią DP i wymian
  • rejestr alarmów, testów funkcjonalnych i kalibracji
  • ewidencję części zamiennych i zmian w konfiguracji

Taka dokumentacja ułatwia audyty, planowanie budżetu i ocenę ryzyka.

Jak dopasować wymagania kabiny powietrznej do ryzyka procesowego?

Dopasowanie wymagań kabiny powietrznej do ryzyka procesowego opiera się na analizie źródeł zanieczyszczeń, krytyczności danego procesu oraz natężenia ruchu w strefie czystej.
Nie każda strefa wymaga tej samej intensywności czyszczenia. Znaczenie mają typ produktu, klasa docelowa, rodzaj odzieży i liczba wejść na godzinę. W analizie warto ocenić:

  • czy dominują cząstki, czy także drobnoustroje
  • czy potrzebna jest jonizacja dla kontroli ładunków
  • czy wymagana jest wersja dla materiałów, na przykład z wózkiem
  • długość cyklu akceptowalną operacyjnie
  • wymagany poziom integracji z kontrolą dostępu

Wynik analizy prowadzi do decyzji o klasie HEPA, układzie dysz, logice blokad i poziomie monitoringu.

Jak zacząć wdrażanie wymagań kabiny powietrznej w praktyce?

Wdrażanie wymagań kabiny powietrznej w praktyce warto zacząć od zdefiniowania wymagań użytkownika i analizy ryzyka, a następnie przejść do doboru urządzenia, planowania integracji, walidacji i utrzymania.
Praktyczna ścieżka obejmuje zdefiniowanie URS, przegląd ryzyka i strategii kontroli zanieczyszczeń. Następnie dobiera się air shower pod kątem klasy filtracji, przepływu i blokad. Warto zaplanować integrację z szatnią, kontrolą dostępu i systemem przeciwpożarowym. Przed uruchomieniem wykonuje się odbiory FAT i SAT oraz kwalifikacje IQ i OQ. Po starcie operacji prowadzi się PQ, szkoli personel i wdraża procedury czyszczenia oraz przeglądów. W ofercie wyposażenia pomieszczeń czystych dostępne są kabiny powietrzne, modułowe clean roomy, nawiewniki HEPA i jednostki FFU. Usługi walidacyjne zgodne z PN-EN ISO 14644-3 wspierają utrzymanie zgodności w cyklu życia.

Dobrze dobrany i zwalidowany air shower wzmacnia barierę wejściową i porządkuje nawyki zespołu. To realna ulga dla stref czystych i mniej nieplanowanych przestojów. Warto myśleć o nim nie jako o pojedynczym urządzeniu, lecz jako o elemencie strategii czystości, dokumentacji i kultury pracy.

Dowiedz się, jak dobrać air shower do ryzyka procesu!